POLONIA

Kochani moi – drodzy Wychowankowie!

​

Nie jest łatwo podsumować choćby część życia, w którym wydarzyło się tak wiele rzeczy bardzo miłych i znaczących. Czasem nie wierzę, że zdążyłam to wszystko zrobić, a w planach mam jeszcze wiele. Przez 20 lat przez zespoły Centrum przewinęło się ponad 2000 dzieci i młodzieży. Wszystkim staraliśmy się ukazać piękno polskiej kultury zawarte w tańcu, śpiewie, muzyce, utworach poetyckich, scenkach i widowi skach. Każdy z Was, prezentując to piękno, przyczynił się do obrazu dzisiejszego Centrum.  Wzbogaciliście swoją osobowość o wartości, które są potrzebne każdemu z Was, szczególnie w tym kraju: patriotyzm, duma narodowa, dyscyplina, wrażliwość estetyczna i uspołecznienie.
Przynależność do zespołów artystycznych jest jedną z najbardziej atrakcyjnych form edukacji, ponieważ ich uczestnicy mają wyjątkową możliwość wyrażania siebie prezentując program przed publicznością – nawet tą (jak w przypadku „Polonii”) z najodleglejszych zakątków świata. Radości z przeżywania emocji, z płynności własnych ruchów, nie zrozumie nigdy ten, kto choć raz nie znalazł się w świetle reflektorów. Nauczycieli i wychowanków szczególnie mobilizują wyjazdy na światowe festiwale, które dają szansę zaprezentowania się w gronie najlepszych. Odniesione zaś sukcesy, takie jak Grand Prix festiwalu w Bułgarii, udowadniają, że wysoki poziom artystyczny, odpowiedni dobór repertuaru, piękna muzyka, śpiew, kostiumy i wykonanie przynoszą efekty, z których możemy być dumni. Satysfakcję daje też świadomość, że dostarczyliśmy widzom wielu wzruszeń i umożliwiliśmy poznanie piękna polskiego folkloru, a nas samych bardzo zbliżyło i ubogaciło wspólne przeżywanie wrażeń występów.

Sukcesy koncertów, występów na festiwalach, przynoszą mi spełnienie, radość, że przekazałam swoim wychowankom idee, wiedzę, energię, że udało nam się odtworzyć piękno polskiej kultury, wyrazić je w uniwersalnym języku tańca. Tańce, szczególnie ludowe i narodowe, odzwierciedlają temperament, liryzm narodu polskiego, przybliżają też Polskę i jej regiony od strony etnograficznej. Wychowaliśmy rzeszę młodych ludzi, którzy są nie tylko znakomitymi tancerzami, wokalistami, interpretatorami tekstów i muzyki, ale i też wyrobionymi odbiorcami innych dziedzin sztuki; to młodzi ludzie kochający Polskę, którą poznawali podczas pobytów na festiwalach.

Wspaniała moja młodzieży!
Dajecie mi siłę i chęć do życia – każdorazową prezentacją programu. Odejścia każdego z Was napawają mnie smutkiem i bardzo je przeżywam, ponieważ w każdym z Was jest moja energia. Moja osobowość jest bogata bogactwem każdego z moich wychowanków, w każdym z Was, młodych ludzi, widzę ogromny potencjał, radość życia – radość tańczenia. Cieszy mnie Wasze zaangażowanie w sprawy polskie, szeroko wykraczające poza udział w próbach i występach zespołu. Cieszą mnie nawiązywane przyjaźnie, które niekiedy owocują związkami małżeńskimi – cóż bardziej może dowodzić rodzinnej atmosfery panującej w zespole. Dziękuje nauczycielom – Mieciowi Dziś, Krysi Borys i Oli Turos, współtwórcom naszych sukcesów. Wybaczcie ciągłe podnoszenie poprzeczki. Szczególnie dziękuję mojej córce Ani Krysińskiej – za ogrom pracy, trud i poświęcenie. Dziękuję też Januszowi, mężowi Ani, za wyrozumiałość i cierpliwość oraz wnukom Januszkowi i Jaclyn za pomoc i zaangażowanie.

Chciałabym podziękować wszystkim moim wychowankom, szczególnie tym, którzy są najdłużej w zespole, ich wspaniałym rodzicom oraz naszym sponsorom i przyjaciołom. Mam nadzieję, że będziecie kontynuować to, co stanowi treść mojego życia. Bądźcie w tym kraju elitą kulturalną. Dbajcie o swoje wykształcenie. Sięgajcie wyżyn!!! 

​

                                           Cecylia Rożnowska